Kowal i gwoździe.
| 
| 
| Odsłony: 2175
| | Odsłony: 2175Pewnego razu był sobie pobożny Kowal, co miał bardzo niegrzecznego syna, który sprawiał mu wiecznie kłopoty. Za każdym razem, kiedy usłyszał o następnym grzechu swego syna wyiął on gwoździa i wbił go we swoje drzw i. Z biegiem czasu wbity był gwoźdź przy gwoździu. O tym dowiedział się jego syn, który przebywał z dala od domu i po głębokim przemyśleniu napisał list z przeprosinami do swego ojca. Wtedy wyciągnął kowal pierwszy gwóźdź i za każdym razem jak dowiedział się o jakieś dobrym uczynku swego syna wyciągał następne gwoździe; i jak syn do domu wrócił jako dobry człowiek, jako uczynny syn, który każde życzenie jakie tylko mógł odczytać z oczu ojca spełniał, i dla innych przykładem dobra został, to i ostatni gwóźdź z drzwi zniknął. Kowal pełen dumy zaprowadził syna przed te słynne "gwoździste drzwi" i pokazał mu miejsce gdzie ostatni gwóźdź siedział. "Tak," powiedział syn, "Kochany ojcze, gwoździ nie ma, Bogu dzięki; ale, ale" i wtedy z wielkim płaczem i szlochaniem dokończył: "ale dziury w drzwiach zostały". |
|
Emil Frommel (tłum. Peter Ponsa) |